Anneke Morsink van Altiora Uitvaartzorg in Ermelo schrijft columns over haar werk voor putten.nieuws.nl.
‘Voor een ander’
In deze tijden van crisis wordt op een ieder een beroep gedaan. ‘We zijn met elkaar verbonden. We zijn van elkaar afhankelijk. Dus moet ik me intelligent en verantwoord gedragen, bij alles wat ik doe.’ Deze woorden van de gouverneur van New York hebben mij diep geraakt.
Als uitvaartondernemer en verzorger doe ik wat ik moet doen: zorg dragen voor mijn collega’s en onze richtlijnen zorgen ervoor dat ze beschermd zijn en daarmee ook geen gevaar vormen voor anderen. Dat vraagt om aanpassing van iedereen. Vooral die anderhalve meter blijkt moeilijk, ervaren wij nu. Juist als het er op aan komt wil je elkaar nabij zijn.
Hoe geef je het handen en voeten? Onlangs mocht ik zelf de uitvaart van een jonge vader verzorgen. Geschokt bleef niet alleen zijn vrouw, kindjes en familie achter, maar de hele buurt was aangeslagen. En ook vrienden, collega’s en betrokkenen van alle kanten.
Afscheid nemen in groepjes, momenten verspreid over de dag. Iedereen volgt de richtlijnen. Behoefte om vooral licht te verspreiden in het donker werd georganiseerd in de straat en via social media. Die avond zag ik overal kaarsen branden, achter het raam, in de tuin, fakkels brandden. Een warme steunbetuiging: jullie staan er niet alleen voor!
Op de dag van de uitvaart liepen we stapvoets richting begraafplaats. Zoveel mensen, op gepaste afstand van elkaar, die een erehaag vormden en witte rozen uitreikten. Misschien was de saamhorigheid en betrokkenheid nog wel meer voelbaar dan voor de crisis.
Onze zorginstellingen hebben ook te maken met oorzaak en gevolg. Zo reed de rouwwagen om via de zorginstelling, legden medebewoners en begeleiders een bloem en daarmee werd het verlies van hun huisgenoot wat concreter. En suikerbrood bij de koffie, want dat paste bij Jan. Twee voorbeelden dat een uitvaart, ook nu, mooi en persoonlijk kan zijn.
Anneke Morsink, Altiora Uitvaartzorg