Nederland houdt zich op dit moment bezig met natuur, milieu en klimaat. En dat is nodig, we zullen met elkaar toch wat moeten. We laten wat vaker de auto staan en nemen dan de fiets. Hebben de problemen ook gevolgen voor de uitvaartwereld? Zeker, zou ik zeggen.
Uitvaartkisten worden steeds meer aangepast aan de eisen van de tijd: hout van snelgroeiende bomen, houten handgrepen en ook over de bekleding wordt nagedacht. Hergebruik van kisten is eigenlijk geen doen. Het is heel moeilijk een overledene uit een kist te tillen, dat moet je niet willen. Een mooi alternatief voor de kist is een houten draagbaar met wade. En dan de veel gestelde vraag: is cremeren duurzamer dan begraven? Crematoria stappen steeds vaker over op elektrische verbranding, dat maakt het allemaal wat vriendelijker. Begraven op zich is niet zo milieubelastend als u zou denken. Natuurbegraafplaatsen zijn in trek. Grafmonumenten zijn daar niet toegestaan, wat aanzienlijk scheelt in je footprint. Wist je dat het meeste marmer uit India komt? Helaas liggen de meeste natuurbegraafplaatsen niet bij ons om de hoek en moet je er met de auto naar toe…
Twintig jaar geleden waren we vooruit in de tijd met een uitvaart van een jonge sportieve vrouw.
In de voorbereidingen kwam het vervoer ter sprake. “Wat voor kleur rouwwagen hadden jullie in gedachten?”, vroeg ik. “Nou, we willen graag op de fiets”, antwoordde de echtgenoot. “Wij zijn dol op fietsen, altijd geweest. En altijd op de fiets naar de kerk, dus waarom nu niet?”
Ik vond het een prachtig plan en in die tijd grensverleggend. Het was indrukwekkend. Op de kaart stond: “Kom vooral op de fiets”. En zo gebeurde. Zo’n 160 fietsers brachten haar naar de begraafplaats. Overigens is het ook mogelijk om de uitvaartkist zelf te vervoeren. In een ruime stationwagen wil het wel lukken, als de stoelen plat kunnen worden geklapt. “Mijn vrouw zat altijd naast mij in de auto. Ook deze laatste rit wijkt zij niet van mijn zijde”, sprak een weduwnaar ooit. Met passen en meten is het gelukt. Heerlijk is het om mee te mogen denken en te helpen.
Wat hebben we toch een mooi beroep! En wat betreft onze footprint: kleine dingen maken het verschil, toch?